Στην αρχαία Πελλάνα ανθρώπινα οστά γιγαντιαίων διαστάσεων

2013-08-03 10:12

Ημερομηνία: 1 Αυγούστου 2013 - 11:44 π.μ.

Θέμα: Δυστυχώς θύματα αυτού του οργανωμένου σχεδίου εξόντωσης, το οποίο τείνει να γίνει παγκόσμιο φαινόμενο είναι η νεολαία μας και τώρα εξαπλώνεται σαν πανώλη και στον πολιτισμό μας.

ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΣΟΚ"Αποκαλύφθηκαν στην αρχαία Πελλάνα ανθρώπινα οστά γιγαντιαίων διαστάσεων "!!!

Posted: 31 Jul 2013 02:40 PM PDT

«Αποκαλύφθηκαν στην αρχαία Πελλάνα ανθρώπινα οστά γιγαντιαίων διαστάσεων και μαζί με αυτά μπαζώθηκε ο μοναδικός στο είδος του βαθμιδωτός λαξευτός Βασιλικός Τάφος στονκόσμο» ” 


ΠΕΛΛΑΝΑ. Τα παιδιά της Πελλάνας μαζί με την Proud To Be A Spartan Pictures παρουσιάζουν για μια ακόμη φορά ένα νέο μουσικό ντοκιμαντέρ με τίτλο: «ΓΚΡΕΜΙΣΤΕ ΤΑ ΤΕΙΧΗ – Η ΠΕΛΛΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ», αφιερωμένο στον Μεγάλο Δάσκαλο και Κορυφαίο Έλληνα Αρχαιολόγο του 21ου αιώνα Θεόδωρο Σπυρόπουλο και στο ανασκαφικό του έργο. Το αποκαλυπτικό αυτό ντοκιμαντέρ προβάλλει φωτογραφίες που βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας, όπου περιέχει και το γνωστό πλέον βιντεάκι με το μοναδικό στο είδος του βαθμιδωτό λαξευτό Βασιλικό Τάφο στον κόσμο, όπου μπαζώθηκε με τον πιο απάνθρωπο και βάρβαρο τρόπο κάτω από 250 τόνους ακατέργαστου 
υλικού και μπάζα και το οποίο χαρακτηρίστηκε από τον Ελληνικό Τύπο και τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης ως «η μεγαλύτερη αρχαιολογική ανακάλυψη του αιώνα, η οποία καταστράφηκε εν μία νυκτί». Καθώς επίσης μοναδικά ευρήματα από μια σειρά ανθρώπινων σκελετών γιγαντιαίων διαστάσεων, όπου κυμαίνονταν από 2 έως 2.50 μ. ύψος ο καθένας και βρέθηκαν στο Μυκηναϊκό Νεκροταφείο της αρχαίας Πελλάνας.
Επίσης δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο και οι σπουδαίες ανακαλύψεις της εξαίρετης Αρχαιολόγου κ. Αδαμαντίας Βασιλογάμβρου, όπου εν έτη 2008 έγινε ανεύρεση για πρώτη φορά στη Λακωνία ενεπίγραφης πήλινης πινακίδας σε Γραμμική Γραφή Β΄ και έστρεψε το ενδιαφέρον των αρχαιολόγων στον αρχαιολογικό χώρο του Αγίου Βασιλείου Ξηροκαμπίου, μια χαμηλή λοφοσειρά στο νοτιοδυτικό τμήμα της πεδιάδας της Σπάρτης, σε απόσταση περίπου 12 χλμ. από την πόλη. Πολύ γρήγορα η αρχαιολογική σκαπάνη φέρνει στο φως άλλες 4 πινακίδες Γραμμικής Β΄, καθώς κι ένα οικοδόμημα του 14ου αιώνα π. Χ. με 7 δωμάτια, όπου 
ανακαλύφθηκαν πάνω από 17 ξίφη μέσα σε κιβώτιο κολλημένα μεταξύ τους εξαιτίας μεγάλων θερμοκρασιών (προφανώς από πυρκαγιά) κ.ά.
Ενώ τα επίσημα χείλη της επιστημονικής κοινότητας δεν έχουν αποφανθεί ακόμα ή καταλήξει αν τα ευρήματα αυτά ανήκουν σε ανάκτορο αν και τα πρώτα στοιχεία δημιουργούν αυτή την αισιοδοξία, κάποιοι ενθουσιώδεις αρχαιολόγοι από την άλλη πλευρά, παρέα με κάτι αδαείς δημοσιογράφους βιάστηκαν να το βαφτίσουν «Σπάρτη του Μενελάου» (!), χωρίς βέβαια να έχουν εντοπιστεί γύρω από το λόφο του Ξηροκαμπίου Βασιλικοί Τάφοι, Κυκλώπεια τείχη ή ανάκτορα, αδιάσειστες αποδείξεις που να καταδεικνύουν την μεγαλοπρέπεια ενός ανακτορικού κέντρου, κάτι ανάλογα με εκείνα που είχαν βρεθεί στην Τροία, στις Μυκήνες, στην Τίρυνθα, στην Πύλο και στην Πελλάνα, θέτοντας σοβαρά σε αμφισβήτηση ακόμη και την ύπαρξη του Ομηρικού Βασιλείου της ΦΑΡΙΔΟΣ.
Ο ποιητής Όμηρος αναφέρει σαφέστατα στην ΙΛΙΑΔΑ πως την εποχή εκείνη υπήρχαν 10 Πόλεις «…οι δε είχον κοίλην Λακεδαίμονα κητώεσσαν, Φαρίν τε Σπάρτην τε πολυτρήρωνά τε Μέσσην, Βρυσειάς τα ενέμοντο και Βρυσειάς τ᾽ ἐνέμοντο καὶ Αὐγειὰς ἐρατεινάς, οἵ τ᾽ αρ᾽ Ἀμύκλας εἶχον Ἕλος τ᾽ ἔφαλον πτολίεθρον, οἵ τε Λάαν εἶχον ἠδ᾽ Οἴτυλον ἀμφενέμοντο …» (Ομήρου Ιλιάδα, Ραψωδία Β΄, στίχοι 581 – 585). Τις πόλεις αυτές τις συναντάμε ακόμα και στις μέρες μας είτε ως μικρά χωριά, είτε απλά ως τοπωνύμια. Η μοναδική Πόλη που δεν είχε ανακαλυφθεί ακόμη και αποτελούσε πονοκέφαλο όχι μόνο στους ιστορικούς και περιηγητές, αλλά και στους ίδιους τους αρχαιολόγους ήταν η Λακεδαίμων. Ο Όμηρος δίνει στην Λακεδαίμονα δύο επίθετα «κοίλην» και «κητώεσσαν». Το κοίλην είναι εύκολο να εξηγηθεί, πρόκειται για μια περιοχή που μοιάζει με γούβα. Το κητώεσσαν όμως σημαίνει γεμάτη με κήτη δηλαδή θαλάσσια θηλαστικά (δελφίνια, φώκιες κ.ά.), οι γεωτρήσεις τα τελευταία χρόνια απέδειξαν ότι το υπόστρωμα στην Λακεδαίμονα είναι πλούσια σε λιγνίτη. Πλην του λιγνιτικού στρώματος υπήρχαν και τα απολιθώματα των κητών.
Σύμφωνα με τον κ. Σπυρόπουλο προς το τέλος της εποχής των Παγετώνων και αφού ξεκίνησε η σταδιακή τήξη των πάγων κατά τη διάρκεια του Πλειστόκαινου, ο Ελληνικός χώρος άρχισε να αναδύεται σιγά σιγά από τη θάλασσα της Μεσογείου και να σχηματίζονται τμήματα ξηράς. Από το φαινόμενο αυτό δημιουργήθηκαν τεράστιες λιμνοθάλασσες. Μία από αυτές παρέμεινε έως το 1750 π. Χ. και ήταν η Λίμνη της Λακεδαίμονος «Η ΙΕΡΗ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ», η οποία έφθανε από την Πελλάνα έως το Γύθειο, ενώ ο Ποταμός Ευρώτας (ευ + ρότα = καλή πλοήγηση) ήταν πλωτός μέχρι τη θάλασσα. 
Ο χρόνος θα δείξει τελικά αν ο κ. Σπυρόπουλος είχε δίκιο ή όχι και όσοι τον αμφισβητούν ας βγουν με το ονοματεπώνυμό τους και όχι να κρύβονται μέσα στα καφενεία όπως συνηθίζεται άλλωστε στην Ελλάδα και να τον διαψεύσουν δημόσια, γιατί ο μόνος που μπορεί να τον διαψεύσει ή καλύτερα να τον κρίνει είναι η ίδια η Ιστορία και κανένας άλλος. Εκτός από αντίζηλους που είχε αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τον συκοφαντούσαν και καταπολεμήθηκε βάναυσα από το σύστημα, έχει αποκτήσει και φανατικό κοινό, ένας από αυτούς τους ένθερμους υποστηρικτές είναι και ο πρώην Υπουργός και πρόεδρος του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής» κ. Ιωάννης Μ. Βαρβιτσιώτης, ο οποίος σ’ ένα απόσπασμα από το άρθρο του στο Βήμα της Κυριακής με τον τίτλο: «Το Ανάκτορο του Μενελάου διχάζει» στις 23/2/2003, μας παραθέτει πως είναι πλέον πεπεισμένος ότι η Ομηρική Λακεδαίμων ευρέθη: «Ανεξάρτητα όμως από αυτό που ανάγεται στη σφαίρα της επιστημονικής ανάλυσης είναι γεγονός ότι η Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή από το 1830 αναζητούσε το ανάκτορο του Μενελάου στη μυκηναϊκή Σπάρτη, δηλαδή στο ύψωμα της Κοκκινόραχης, όπου υπήρχε ιερό του Μενελάου και της Ελένης, ιδρυμένο περί το 700 π. Χ. Ανάκτορο όμως δεν ευρέθη εκεί που να ταιριάζει σ' έναν Μενέλαο! Ούτε βασιλικοί τάφοι βρέθηκαν εκεί ή αλλού στη Λακωνία, ούτε Κυκλώπεια τείχη, ούτε μέγαρο με ιερά και αποθήκες, τίποτα από αυτά που χαρακτηρίζουν ένα μυκηναϊκό κέντρο και μάλιστα ένα ανάκτορο ανάλογο του Ατρείδη Μενελάου. Όλα όμως αυτά βρέθηκαν κοντά στη σημερινή Πελλάνα, που κατά τον Σπυρόπουλο, που επικαλείται τον Όμηρο, είναι η Ομηρική Λακεδαίμων - που υπήρξε η πρωτεύουσα του Μενελάου». 

Όλες αυτές οι κυκλώπειες και μυστηριώδεις κατασκευές μας βάζουν σε σκέψεις, η κατασκευή λαξευτού τάφου προϋποθέτει μεγάλες τεχνικές γνώσεις, κατασκευαστική εμπειρία και μακροχρόνια εργασία και οικοδομικά μέσα υψηλά. Παρότι η σύγχρονη τεχνολογία έχει φθάσει σε απίστευτα ύψη κι όμως εξακολουθούν να προβληματίζουν τους ειδικούς για το αν οι πολιτισμοί εκείνοι κατοικήθηκαν από εξωγήινους ή γίγαντες, με αποτέλεσμα να υποπίπτουν συνεχώς σε λανθασμένα και ανυπόστατα συμπεράσματα. Γι’ αυτό ο Δάσκαλος μάς δίδαξε να ερευνούμε και να ετυμολογούμε τα πανάρχαια τοπωνύμια που μας προσφέρει μέσα από τα σπλάχνα της η Ελληνική Γη και όχι να κολλάμε σε εγκαταλειμμένες, εδώ και εκατοντάδων ετών, θεωρίες όπως είναι της απαρχαιωμένης Αγγλικής Αρχαιολογικής Σχολής, οι οποίοι Άγγλοι Αρχαιολόγοι ισχυρίζονται, με το έτσι θέλω, ότι το Ανάκτορο του Μενελάου και της Ελένης βρίσκεται στην σημερινή Σπάρτη δίχως να υπάρχουν χειροπιαστά στοιχεία για να καταδείξουν την ορθότητα των επιχειρημάτων τους, κατά συνέπεια όλες αυτές οι θεωρίες χαρακτηρίστηκαν αβάσιμες και έχουν απορριφθεί από την επιστημονική κοινότητα. 
Η Χώρα μας η Ελλάς εκτός από Γεωγραφικός είναι και ένας απέραντος «Μυθολογικός» Χάρτης, όπου οι αρχαίοι ημών πρόγονοι φρόντισαν να κρυπτογραφήσουν όλη την Ιστορία του πολιτισμού τους χρησιμοποιώντας τα στοιχεία της φύσεως ως σημείο αναφοράς όπως ήταν για παράδειγμα ο Ήλιος, η Σελήνη, πλανήτες, αστρικά νεφελώματα, βουνά, ποτάμια, λίμνες, πελάγη, νησιά, δάση, το ζωικό βασίλειο ακόμα και ανθρώπινα συναισθήματα όπως ήταν ο εγκέφαλος, η ψυχή κτλ, μετατρέποντας το καθένα σε ξεχωριστές οντότητες ή αλλιώς θεότητες. Η όλη διαδικασία είχε ως σκοπό την διαφύλαξη των αρχείων ενός Κράτους ή στοιχεία για την προέλευση μιας φυλής από τυχόν λεηλασία ή τον αφανισμό του πολιτισμού τους, ούτως ώστε οι μεταγενέστερες γενεές να έχουν άμεση πρόσβαση στις χαμένες γνώσεις σπάζοντας τους κώδικες που ήταν καλά κρυμμένες μέσα από την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα.
Για την Ιστορία είπαμε πολλά για τον σπουδαίο αυτόν άνδρα δεν είπαμε το παραμικρό. Τον κ. Θεόδωρο Σπυρόπουλο έχουμε ακουστά μονάχα το όνομά του, αλλά κανείς ή τουλάχιστον ελάχιστοι γνωρίζουν τι ακριβώς έχει πετύχει στην μακρόχρονη και πλούσια καριέρα του ως Αρχαιολόγος και πόσα ακόμα μπορεί να μας διδάξει. Είναι Δρ. Αρχαιολογίας με πολλές διακρίσεις στο ενεργητικό του, οι οποίες περγαμηνές ξεπερνάνε ακόμα και το λαμπρό ανασκαφικό του έργο. Είναι:
- Ανασκαφέας Αρχαιολόγος 
- Επίκουρος Καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών
- Μέλος της Ελληνικής Αρχαιολογικής Εταιρίας
- Μέλος του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου
- Επίτιμο Μέλος στην Εταιρία Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά
- Επίτιμος Δημότης Πελλάνας (πρώην Δήμος Πελλάνας) και 
- Συγγραφέας βιβλίων και μελετών που έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα Ελληνικά και ξένα περιοδικά όπως είναι: Το Αρχαιολογικό Δελτίου, Το Τρίτο Μάτι, ΑΕΡΩΠΟΣ, Δαυλός, Sparta in Laconia, CORPUS κ.ά. 
Υπήρξε μαθητής του Μεγάλου Αρχαιολόγου Σπύρου Μαρινάτου, όπου μαζί με τον Δάσκαλό του το 1967 έκαναν την μεγαλύτερη, μέχρι τότε, αρχαιολογική ανακάλυψη στην Ελλάδα στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης. Εκεί ήρθε στο φως μια ολόκληρη προϊστορική πόλη της Υστεροκυκλαδικής Α΄ περιόδου (1600 – 1400 π. Χ.), θαμμένη κάτω από τα ηφαιστειακά υλικά. Χάρη σ’ αυτό το ελαφρύ υλικό (τέφρα) τα σπουδαία αυτά οικοδομήματα διατηρήθηκαν επί αιώνες ακέραια και σε άριστη κατάσταση, όπου η δόμηση ήταν πυκνή και διέθετε πολυώροφα κτίρια με πλούσιες τοιχογραφίες, οργανωμένες αποθήκες, βιοτεχνικούς χώρους, άριστη πολεοδομική οργάνωση με δρόμους, πλατείες και είχε ένα πλήρως αναπτυγμένο αποχετευτικό σύστημα, το οποίο περνούσε κάτω από το λιθόστρωτο και συνδεόταν απευθείας με τα σπίτια, όπως συμβαίνει και στις σύγχρονες πόλεις.

Από το έτος 1968 έως και το έτος 1984 η Αρχαιολογική Εταιρία της Αθήνας διενεργεί συστηματική ανασκαφή στην Τανάγρα υπό την διεύθυνση του Δρ. Σπυρόπουλου σε δύο θέσεις, 500 και 800 μ. Ανατολικά του σημερινού χωριού της Τανάγρας, Νοτίως του Στρατιωτικού Αεροδρομίου, σε δύο Νεκροταφεία των μυκηναϊκών χρόνων. Κατά την ανασκαφή ήλθαν στο φως γραπτές λάρνακες και τα άλλα αρχαία της Τανάγρας των μυκηναϊκών χρόνων περίπου 1350 – 1180 π. Χ.
Αργότερα ως Έφορος αρχαιοτήτων στην πόλη της Θήβας ανακαλύπτει κατά την χρονική περίοδο 1971 και 1973 στο χώρο του Αμφείου την μεγαλύτερη βαθμιδωτή πυραμίδα της τρίτης χιλιετίας π. Χ, η οποία έχει όλες τις προϋποθέσεις να αναδειχθεί σ’ ένα από τα μεγαλύτερα μνημεία του Ευρωπαϊκού χώρου. Καθώς επίσης και τους τάφους των μυθικών αδερφών Ζήθου και Αμφίωνα, όπου σύμφωνα με τα Ομηρικά Έπη ήταν υιοί του Δία και της Αντιόπης και ήταν εκείνοι που πρώτοι έκτισαν την έδρα και τα τείχη της «εφτάπυλης» Θήβας (Οδύσσεια λ 260 – 289). Θα περίμενε κανείς να επαινεθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού ο καθηγητής για τις σπουδαίες αυτές ανακαλύψεις, παραταύτα εκδιώχθηκε βιαίως από τις ανασκαφές και «μετατέθηκε» άρον άρον στη Σπάρτη, όπου και παρέμεινε μέχρι την συνταξιοδότησή του το 2002.
Η έπαυλη του Ηρώδη Αττικού στην Εύα/Λουκού Κυνουρίας είναι το σημαντικότερο μνημείο των ρωμαϊκών αυτοκρατορικών χρόνων στον ελληνικό χώρο, όπως καταδεικνύουν η μεγάλη της έκταση και κυρίως ο εξαιρετικός πλούτος των αρχιτεκτονικών λειψάνων και των πολυσχιδών γλυπτών και ψηφιδωτών ευρημάτων της. Το μνημείο ήρθε στο φως έπειτα από είκοσι ένα χρόνια συστηματικής ανασκαφής από τους καθηγητές Δρ. Θεόδωρο Σπυρόπουλο (1980 - 2001) και τον γιό του Δρ. Γεώργιο Σπυρόπουλο (1990 - 2001).
Θα πρέπει να δοθεί ένα τέλος σ’ αυτό το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι που παίζει με τόση επιδεξιότητα το Υπουργείο Πολιτισμού και να αποδοθεί δικαιοσύνη για τις καταστροφές στην αρχαία Πελλάνα. Γιατί όμως κρύβονται; Γιατί δεν μιλάει κανείς; Γιατί τα Μ.Μ.Ε. και ειδικά η δημόσια τηλεόραση Ε.Ρ.Τ. μαζί με τα υπόλοιπα «τουρκοκάναλα» δεν βγάζουν αυτό το μείζον θέμα στην επικαιρότητα; Οι απαντήσεις είναι απλούστατες και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη για να αντιληφθεί κανείς πως στην ιδέα και μόνο αν ανατρεπόταν η Ελληνική Ιστορία από τις ανακαλύψεις του κ. Σπυρόπουλου, τότε ολόκληρη η διδακτική ύλη της Ιστορίας θα διαγραφόταν από όλα τα σχολικά βιβλία, αυτομάτως το γεγονός αυτό θα προκαλούσε τριγμούς τόσο στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων όσο και στους κύκλους της Αρχαιολογίας. Επίσης θα τάραζε τα λιμνάζοντα νερά μιας μερίδας «βολεμένων» της συντηρητικής κοινωνίας της πόλης μας γνωστοί κι ως «τζάκια της Σπάρτης», οι οποίοι με το έμμονο οικονομικό συμφέρον ως πρόσχημα δεν θα δίσταζαν να σαμποτάρουν αρχαιολογικούς χώρους, έργα υποδομής, την κατασκευή υπερσύγχρονων αυτοκινητόδρομων ή ακόμα και να παρεμποδίσουν τη δημιουργία μουσείου στην Σπάρτη πλήττοντας έτσι ανεπανόρθωτα τον τουρισμό και την ανάπτυξη της Λακωνίας, για να ικανοποιήσουν το αρρωστημένο τους προσωπικό όφελος.
Γεγονός είναι πως ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος έχει χτυπήσει φλέβα χρυσού και η ανακάλυψή του δεν είναι καθόλου τυχαία. Πρώτη φορά στα χρονικά της Αρχαιολογίας συναντάμε ασύλητο (σφραγισμένο) βαθμιδωτό λαξευτό Βασιλικό Τάφο τέτοιας υψίστης σπουδαιότητας, δηλαδή από την αρχή του διαδρόμου μέχρι την είσοδο της Πύλης κλείνει προς τα μέσα σχηματίζοντας στα τοιχώματα βαθμιδωτή πυραμίδα και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στο αποκαλυπτικό βίντεο, ο οποίος εμπεριέχει στο εσωτερικό του κι άλλους δυο καλά φυλαγμένους τάφους (τρείς τάφους μέσα σε ένα μεγάλο). Και ένας Θεός ξέρει τι αμύθητους θησαυρούς και γνώσεις θα κρύβουν μέσα τους, προσθέτοντας επιπλέον άλλα 1.000 χρόνια Ιστορίας στην αρχαία Σπάρτη. Έτσι άλλωστε δεν συνέβη με τον Μανόλη Ανδρόνικο με την ανακάλυψή του για τον τάφο του Φιλίππου;

Είναι προφανές πως το σάπιο «Ελληνικό» καθεστώς που κυβερνάει τη Χώρα μας εδώ και 40 χρόνια ενοχλείται από την παρουσία λαμπρών προσωπικοτήτων και δεν επιτρέπει στην Ελλάδα να ορθώσει το ανάστημά της εκεί που δικαιωματικά της αξίζει. Δυστυχώς θύματα αυτού του οργανωμένου σχεδίου εξόντωσης, το οποίο τείνει να γίνει παγκόσμιο φαινόμενο είναι η νεολαία μας και τώρα εξαπλώνεται σαν πανώλη και στον πολιτισμό μας. Συνήθως χτυπάει σε δυο μέτωπα πρώτα με το χρήμα στοχεύοντας στην υπερκατανάλωση και στην οκνηρία και μετά στην παιδεία αφανίζοντας γλώσσα και οικογένεια.
Τέλος εμείς οι κάτοικοι της Πελλάνας δεν θα εγκαταλείψουμε έτσι εύκολα τα όπλα, ο αγώνας μας συνεχίζεται μέχρι το τέλος και όπως έχει ειπωθεί επανειλημμένως κατά το παρελθόν: «παίρνοντας την γενναία απόφαση παραδίδουμε τις περιουσίες και τα χωράφια μας στα χέρια του κ. Σπυρόπουλου για το καλό της Ιστορίας και του τόπου μας και αν δεν αλλάξει το πολιτικό σκηνικό θα πάρουμε το νόμο στα χέρια μας και σύντομα θα μας βρείτε μπροστά σας».

 

Πυραμίδα της Θήβας !

«Κάτι τους φοβίζει και απαγορεύουν την είσοδο στο εσωτερικό του λόφου του Αμφείου» δηλώνει ο Αρχαιολόγος Θεόδωρος Σπυρόπουλος, που ανακάλυψε την βαθμιδωτή πυραμίδα, αλλά που δεν ολοκλήρωσε,

καθώς…μετατέθηκε ξαφνικά από την Θήβα, την οποία επισκέπτεται διαρκώς και με αμείωτο πάντα το ενδιαφέρον του για τις εξελίξεις στο θέμα. Ρωτήσαμε τον κ. Σπυρόπουλο αν υπάρχουν εξελίξεις, καθώς το όνομά του «παίζει διαρκώς σε ξένα και ελληνικά έντυπα». Απάντηση:

«Ουδεμία, εκτός μιας ομάδας Θηβαίων που αγαπούν την παράδοση και τον πολιτισμό τους, τον οποίο όμως βλέπουν να καταρρακώνεται, να βρωμίζει και να εγκαταλείπεται».

Η δική του συνεχής προσπάθεια είναι το κίνητρο της ανάσυρσης της έρευνας από την λήθη και το παρελθόν, της έρευνας που έκανε στον χώρο του Αμφείου και αποκάλυψε την μεγαλύτερη βαθμιδωτή πυραμίδα της τρίτης χιλιετίας π.Χ, η οποία έχει όλες τις προϋποθέσεις να αναδειχθεί σ’ ένα από τα μεγαλύτερα μνημεία του Ευρωπαϊκού χώρου!

«Το πυραμιδικό σχήμα» εξηγεί, «απαντάται σε όλους τους πολιτισμούς (κεντρική Αμερική – Ευρώπη – Ινδία – Αίγυπτο), αλλά η επικρατούσα θεωρία πως το συγκεκριμένο σχήμα βρέθηκε και υιοθετήθηκε στην Αίγυπτο τίθεται υπό αμφισβήτηση μετά την ανακάλυψη του εκπληκτικού μνημείου στη Θήβα, το οποίο η Ελληνική πολιτεία συνεχίζει να αγνοεί και κάθε προσπάθεια για την ανάδειξή του προσκρούει στην ειρωνεία, δοκησισοφία και το κατεστημένο, το οποίο τελεί με την εντύπωση της αλάθητης γνώσης».

Να υπενθυμίσουμε πως ο Θ. Σπυρόπουλος είχε καταθέσει την θεωρία του για την βαθμιδωτή πυραμίδα του Αμφείου στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας και ομόφωνα έγινε υφηγητής! Και θα συνέχιζε την έρευνα, αλλά η ξαφνική του «μετάθεση» άλλαξε τα σχέδια του.

Ο ίδιος θυμάται τον Απρίλη του 1973, όταν κατά την κάθ’ οδό στην πυραμίδα με τους συνεργάτες του ανακάλυψαν το «θαύμα της κατασκευής», που ερχόμενο στην επιφάνεια «θα συγκλονίσει όχι μόνο την τοπική κοινή γνώμη, που θα χαρεί για το λαμπρό μνημείο που διαθέτει, αλλά θα ανακινήσει και θα ακυρώσει πολλές ψευδεπίγραφες θεωρίες». «Η απόσταση από τον δρόμο Αγίου Αθανασίου – Λαϊου, μέχρι το εσωτερικό της πυραμίδας είναι περίπου 50 εκατοστά και το μόνο που χρειάζεται είναι τολμηρή απόφαση, για την οποία διερωτώμαι ποιος δεν έχει το θάρρος να πάρει, ώστε να μπούμε μέσα και να διαπιστώσουμε πως εκεί υπάρχει το μεγαλύτερο, λαμπρότερο και τεχνικότερο μνημείο του προϊστορικού μας πολιτισμού» καταλήγει ο κ. Σπυρόπουλος, ευχόμενος ο αγώνας των λίγων έστω Θηβαίων να συνεχιστεί, ώστε να διαφωτίσουν τους επικεφαλείς της πολιτείας και της επιστήμης να ερευνήσουν τον Αμφείο Λόφο!!!

Θ. ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ: «Στον λόφο του Αμφείου υπάρχει η Πυραμίδα των Θηβών»

Εκδήλωση με θέμα «Θηβαϊκά Δρώμενα σε Αρχαίους και Σύγχρονους Καιρούς» πραγματοποίησε στο συνεδριακό κέντρο Θήβας, με εισηγητή τον Αρχαιολόγο Θεόδωρο Σπυρόπουλο, ο Σύλλογος Πολιτιστικής Ανάπτυξης Θήβας «ΛΑΪΟΣ».

«Το περιεχόμενο της σύζευξης, των δρώμενων της αρχαιότητας και του σήμερα, είναι συγχρόνως και αντίθεση. Στην αρχαιότητα είχαμε μια πόλη των Θηβών η οποία ακτινοβολούσε από δημιουργικότητα και πολιτισμό και σήμερα έχω την αίσθηση ότι η πόλη δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο που βρισκόταν στην αρχαιότητα» είπε σε δηλώσεις του ο κ. Σπυρόπουλος και συνεχίζει «στην απώτερη αρχαιότητα η Θήβα έχει να παρουσιάσει μερικά έξοχα μνημεία που την κατατάσσουν στην πρώτη σειρά των μεγάλων αρχαιολογικών χώρων της Ελλάδος. Η δόξα της συνέχισε και στους μεταγενέστερους χρόνους έτσι ώστε ο ένας κύκλος από τους κύκλους των τραγικών της αρχαιότητας να είναι ο θηβαϊκός που τροφοδότησε την Αττική τραγωδία».

Ο κ. Σπυρόπουλος στη συνέχεια αναφερόμενος στην σημερινή κατάσταση των αρχαιολογικών χώρων της Θήβας τόνισε ότι «αισθάνεται κανείς πικρία για την εικόνα που παρουσιάζουν τα μνημεία μας, πάνω στα οποία αποτυπώθηκε το μεγαλείο και η λαμπρή περιπέτεια του Ελληνισμού στη Θήβα. Της αξίζει μια καλύτερη τύχη και αν η δική μου παρουσία σήμερα εδώ έχει την δυνατότητα να συμβάλλει στην αφύπνιση των πολιτών ώστε να δώσουμε ξανά στη Θήβα τον προορισμό της, θα ήμουν πολύ ευχαριστημένος, είπε χαρακτηριστικά.

 

ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ

Παράλληλα ο αρχαιολόγος αναφέρθηκε, μετά από ερώτηση δημοσιογράφου, και στην πρόταση του ιδρύματος Πάκαρντ να προχωρήσει σε ανασκαφές. Ο κ. Σπυρόπουλος έκανε αναφορά στον δάσκαλο του κ. Μαρινάτοπου την δεκαετία του 70 τον παρακίνησε, όπως λέει χαρακτηριστικά, να κάνει ένα σχέδιο προσδιορισμού του ανακτορικού συγκροτήματος του Καδμείου. «Στόχος ήταν να σωθεί το ανάκτορο από την οικοπεδοποίηση, διότι την εποχή εκείνη που ήταν η δικτατορία, είχε προταθεί από κάποιους φορείς της πόλης να κτιστεί στην θέση της δημοτικής αγοράς η Λέσχη των Αξιωματικών και στο επόμενο οικοδομικό τετράγωνο να κατασκευαστούν πολυκατοικίες και τα αρχαία να μείνουν στα υπόγεια. Ευτυχώς η πρόταση αυτή δεν πέρασε και η δική μας πρόταση ήταν να απαλλοτριωθούν αυτά τα δύο οικοδομικά τετράγωνα ώστε να δημιουργηθεί ένας πνεύμονας οικιστικός και πολιτιστικός ο οποίος θα προστατεύσει και θα αναδείξει το Ανάκτορο. Χαίρομαι που υπάρχει ένας φορέας που θέλει να συνεχίσει τις ανασκαφές αυτές που καθυστέρησαν πολλά χρόνια. Η απαλλοτρίωση έγινε για να αναδειχθεί το Ανάκτορο του Κάδμου και αυτό δεν μπορεί να μετατίθεται συνεχώς για το απώτερο μέλλον. Πρέπει να γίνει τώρα».

 

ΑΜΦΕΙΟΝ ΚΑΙ ΠΥΡΑΜΙΔΑ

Ο κ. Σπυρόπουλος μίλησε όπως ήταν φυσικό και για τον λόφο του Αμφείου εκεί που όπως υποστηρίζει ο ίδιος βρίσκεται η πυραμίδα των Θηβών. «Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι η τύχη του μνημείου. Περί της τύχης και της μορφής του Μνημείου υπέβαλλα διατριβή επί υφηγεσία στο μεγαλύτερο πνευματικό ίδρυμα της χώρας μας, το πανεπιστήμιο Αθηνών, που εγκρίθηκε ομοφώνως. Σήμερα υπάρχουν διαπρεπής επιστήμονες, όπως ο κ. Ράμπαχ που είναι μέλος του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου και ανασκαφέας ενός τύμβου στην Ολυμπία, που χαρακτηρίζουν το Αμφείον… Πυραμίδα. Και από την εξωτερική του μορφή ότι είναι βαθμιδωτό συμφωνούν άπαντες. Είναι λυπηρό ότι ο σημερινός έφορος αρχαιοτήτων κ. Αραβαντινός, στο συνέδριο που έγινε πέρυσι στο Ούντινε, δεν είχε το θάρρος να κρατήσει την σειρά ομιλίας σύμφωνα με το πρόγραμμα. Για να αποφύγει την κριτική εναντίον του άλλαξε την σειρά και μίλησε μετά από εμένα. Εκεί όμως, όταν εμφανίζεται στα Διεθνή συνέδρια, φοβάται να πει ότι το μνημείο δεν υπάρχει. Εκεί λέει ακριβώς τα αντίθετα. Όταν εκεί υποστηρίζει ότι στον χώρο του Μουσείου βρήκε ένα μνημείο με πλινθοκατασκευή το οποίο είναι όμοιο με εκείνο που ανακάλυψα εγώ στην κορυφή του λόφου του Αμφείου, αφήνω την κρίση σε εσάς».

Που είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα για την Πυραμίδα του Αμφείου….;

Τι βρήκε ο Α. Κεραμόπουλος, που έσκαψε από την ανατολική πλευρά του λόφου, την οποία έκοψε ο παλιός εθνικός δρόμος Αθήνας – Λαμίας;  Στο πάνω μέρος είναι ο τύμβος , από κάτω είναι μια ζώνη με λευκό χρώμα , μετά το κάτω τμήμα του λόφου και μετά ο δρόμος που οδηγούσε προς την πλατεία. Ο Α. Κεραμόπουλος και αργότερα κάποιος άλλος αρχαιολόγος ερεύνησε την κορυφή του λόφου, αλλά και οι δυο δεν ευτύχησαν να βρουν ένα ταφικό μνημείο. Ο Παυσανίας όμως, αντιγράφοντας την τοπική παράδοση λέει πως εκεί υπάρχει κοινός τάφος για τον Ζύθο και τον Αμφίωνα. Ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος ξεκίνησε δοκιμαστικά κι έπεσε πάνω στον τον τάφο. Πρόκειται για έναν τεράστιο κιβωτιόσχημο τάφο, τον μεγαλύτερο στον Ελλαδικό χώρο, που μέσα είχε δυο αποθέτες, που αντιστοιχούν σε δυο νεκρούς. Μέσα στον τάφο και λίγο έξω από αυτόν βρήκαν 4χρυσά κοσμήματα και άλλα μικρά κομματάκια από χρυσό διάκοσμο, τα οποία δεν ήσαν στη θέση τους, γιατί ο τάφος ήταν κλεμμένος.

 

Σκάβοντας με την ομάδα του (8 – 10 άτομα από την Θήβα), από το κέντρο του τύμβου, κατέβηκαν ένα πηγάδι 20μέτρων και ανακάλυψαν ότι όλος ο λόφος του Αμφείου δεξιά και αριστερά ήταν κομμένος σε καταπληκτικές γαλαρίες ύψος 5 μ. και πλάτος 1,5 μ. , ενώ συνέχεια εύρισκαν κόχες. Τις γαλαρίες είχε δει και ο Α. Κεραμόπουλος όταν κόπηκε ο δρόμος. Αρχαιολογικό δελτίο 3/1917, σελ. 388, αλλά θεωρούσε πως ήσαν υδραγωγείο. Σκάβοντας και διατρέχοντας όλες τις γαλαρίες έφτασαν στην ΒΑ πλευρά, όπου άκουγαν τα βήματα των περαστικών απ’ έξω. «Πρόθεσή μας ήταν να ρίξουμε το μικρό χωμάτινο χώρισμα που υπήρχε , ώστε να βγούμε στον δρόμο και να συνεχίσουμε ευκολότερα από το να κατεβαίνουμε διαρκώς με ανεμόσκαλα από το πηγάδι, αλλά δεν προλάβαμε. Μετατέθηκα ξαφνικά και το πηγάδι γέμισε τσιμέντο…» συνεχίζοντας την περιγραφή ο Θ. Σπυρόπουλος.

Οι αρχαιολόγοι τότε αιφνιδιάστηκαν για να παραδεχθούν ότι το μνημείο είναι ενιαίο κι έτσι άρχισε η πρώτη κριτική και ο πόλεμος για την χρονολόγησή του. Για τον λόγο αυτό δε, ήρθε στην Θήβα ο 80χρονος Γερμανός καθηγητής της Βιέννης Φριτς Σταινμάγιερ, ο οποίος δέχτηκε τα πάντα, πλην όμως ζήτησε από τον Θ. Σπυρόπουλο να κατεβάσει την χρονολογία. «Μα αν κατεβάσω την χρονολογία τότε χάνει την αξία του το μνημείο το οποίο δεν βρίσκεται στην ουρά της εξέλιξης αλλά στην κορυφή αφού είναι το αρχαιότερο τυμβοειδές μνημείο στην Ελλάδα και στην Ευρώπη» είχε απαντήσει τότε ο Έλληνας Αρχαιολόγος..

Σήμερα 30 χρόνια μετά τις αξιολογήσεις του Θ. Σπυρόπουλου, ουδείς στην διεθνή βιβλιογραφία αμφισβητεί ότι το Αμφείο χρονολογείται το 2.500 π.χ, ότι τα χρυσά κοσμήματα και τα ευρήματα ανήκουν σε μια εποχή που συμπορεύεται με την παράδοση και ότι πρόκειται για τον διπλό τάφο των Ζύθου και Αμφίωνα. Οι αντιρρήσεις που υπάρχουν, αφορούν την πυραμίδα και είναι λίγες. Μερικοί δε από τους διαπρεπέστερους σήμερα αρχαιολόγους του κόσμου, όπως η Ζανέτ Φορσέ, ο Μαράν, ο Ράμπαχ (ανασκαφέας της Ολυμπίας) μιλούν για τον μεγαλύτερο τύμβο της Ελλάδας που έχει τη μορφή γήινης πυραμίδας.Το Αμφείο! 

 

 

 

 

 

Μυκηναϊκές τοιχογραφίες στην Θήβα

Posted: 31 Jul 2013 02:07 PM PDT

Η ανασκαφή πραγματοποιήθηκε στο χώρο του ανακτόρου
Ένα μικρό τμήμα τοιχογραφίας όπου απεικονίζεται κυνήγι ελαφιών μέσα σε τοπίο αποτελεί την πρώτη ένδειξη ότι η ανασκαφική ομάδα του καθηγητή κ. Βασίλη Αραβαντινού εντόπισε κατά την φετινή αρχαιολογική έρευνα κατάλοιπα του κεντρικού ανακτορικού συγκροτήματος (Καδμεία) της αρχαίας Θήβας.
Η ανασκαφή πραγματοποιήθηκε σε απαλλοτριωμένο οικόπεδο της οδού Αντιγόνης και το εύρημα ήρθε στο φως σε βάθος 5,5 μέτρων όπου η αρχαιολογική σκαπάνη συνάντησε στρώμα καταστροφής των μυκηναϊκών χρόνων.
Μαζί άλλωστε, όπως λέει ο δρ. Βασίλης Αραβαντινός με αρχαιολογική θητεία 30 χρόνων στη Θήβα ως έφορος Αρχαιοτήτων και ειδικός στη μελέτη των πινακίδων Γραμμικής Β γραφής ήρθαν στο φως και πολλά κεραμικά, σκεύη κλπ. πάντα της Μυκηναϊκής εποχής.
Τον επόμενο χρόνο έτσι η ανασκαφή θα προχωρήσει ακόμη βαθύτερα, καθώς οι επιχώσεις στην περιοχή αυτή είναι τεράστιες.
Ο στόχος είναι, όπως λέει ο ίδιος μιλώντας στο «Βήμα», να εντοπισθεί το Αρχείο του ανακτόρου, που είναι πιθανόν να κρύβεται εκεί. Πλησίον άλλωστε βρίσκεται το περίφημο «Δωμάτιο του Θησαυρού» και ακριβώς απέναντι το λεγόμενο «Δωμάτιο των Πίθων», όπου το 2005 είχε αποκαλυφθεί μεγάλη πινακίδα με συγκεντρωτικές καταγραφές δερμάτων!
Επιπλέον, παρά τις 300 πινακίδες και τα 60 ενεπίγραφα σφραγίσματα, που έχουν βρεθεί ως σήμερα σε διάφορα σημεία της ακρόπολης, το κεντρικό αρχείο του ανακτόρου δεν έχει ακόμη εντοπισθεί! Στο μέλλον λοιπόν τα σπουδαία για την απόδειξη όλων αυτών.
Ανασκαφικές τομές έγιναν επίσης στην λεγόμενη Οπλοθήκη του ανακτόρου, όπου παλαιότερα είχαν αποκαλυφθεί μεγάλες πινακίδες και αντικείμενα από ελεφαντόδοντο. Εφέτος όμως στην πρώτη έρευνα εντοπίσθηκαν μόνον τοίχοι της Μυκηναϊκής εποχής και πολύ μικρά κομμάτια ελεφαντόδοντου.
Πολύ πριν από τα μυκηναϊκά ευρήματα ωστόσο και σε βάθος μόλις 1,5 μέτρου ήρθε στο φως ένα ψηφιδωτό της παλαιοχριστιανικής εποχής. Κεφαλόποδα, ψάρια, κοχύλια απεικονίζονται στο ψηφιδωτό που έχει κόγχες στις δύο στενές άκρες του.
Μία μικρή δεξαμενή ή πιθανότατα μία κρήνη, καθώς η κατασκευή δεχόταν νερό θα μπορούσε να είναι το σύνολο, που χρονολογικά ανάγεται στον 4ο ή 5ο μ. Χ. αιώνα, όπως επισημαίνει ο ανασκαφέας. Άλλωστε σε μικρή απόσταση από την οδό Αντιγόνης όπου γίνεται η έρευνα, συγκεκριμένα στην οδό Πινδάρου και στο οικόπεδο Σταμάτη έχουν εντοπισθεί παλαιότερα παρόμοια ψηφιδωτά.
Έξι εβδομάδες διήρκεσαν οι ανασκαφές υπό την αιγίδα της Αρχαιολογικής Εταιρείας και σε συνεργασία με τη Θ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων ενώ το ιδιαίτερο ενδιαφέρον φέτος ήταν η συμμετοχή εθελοντών αρχαιολόγων από δέκα χώρες ανεβάζοντας έτσι τον αριθμό των μελών της ερευνητικής ομάδας στα 30 άτομα.
«Η ανακτορική Θήβα ήταν ένα πολυδύναμο εργαστήριο όπου όλοι οι τομείς των καινοτόμων τεχνολογιών και ιδεολογιών αναπτύσσονταν αδιαλείπτως επί 200 χρόνια!» λέει εξάλλου ο κ. Αραβαντινός πιστεύοντας, ότι μένει πολλά ακόμη να αποκαλυφθούν
tovima.gr

Συμβουλές Ισοκράτη περί ορθού και ηθικού βίου

Posted: 31 Jul 2013 09:46 AM PDT

Στο έργο αυτό, παρατίθενται διάφορες πρακτικές διδαχές του Ισοκράτη προς κάποιον Δημόνικο για το πώς θα πρέπει να είναι ένας ορθός και ηθικός τρόπος ζωής.
Κανένα να μη κάνεις φίλον πρότου εξετάσης πώς έχει συμπεριφερθή προς τους παλαιούς του φίλους· διότι πρέπει να προβλέπης ότι θα συμπεριφερθή και προς σε, όπως συμπεριεφέρθη προς εκείνους. Να γίνεσαι μεν βραδέως φίλος, αφού δε γίνης φίλος να μένης πιστός εις την φιλίαν. Διότι είναι εξ ίσου απρεπές να μη έχης κανένα φίλον και να αλλάζης πολλούς φίλους συχνά. Να μη δοκιμάζης τους φίλους σου κατά τοιούτον τρόπον ώστε εκ της δοκιμής ταύτης να προέρχεται διά σε ζημία, μήτε όμως να θέλης να έχης τους φίλους σου αδοκιμάστους.
Τούτο δε θα κατορθώσης, αν προσποιείσαι ενώπιον αυτών ότι έχεις ανάγκας τας οποίας δεν έχεις·  να ανακοινώνης εις αυτούς ζητήματα, τα οποία δύνανται να κοινολογηθούν, παρουσιάζων αυτά ως μυστικά· αν διαψευσθής εις τας ελπίδας σου, δεν θα υποστής εκ τούτου καμμίαν ζημίαν, εάν δε αι ελπίδες σου επιβεβαιωθούν, θα έχης ασφαλεστέραν γνώσιν του χαρακτήρος των φίλων σου.
Να δοκιμάζης τους φίλους εις τας δυστυχίας και εις τους κοινούς κινδύνους· διότι τον μεν χρυσόν δοκιμάζομεν εις το πυρ, τους δε φίλους διακρίνομεν εις τας ατυχίας. Θα τηρήσης την αρίστην στάσιν απέναντι των φίλων σου, αν δεν περιμένης ούτοι να σου γνωρίσουν τας ανάγκας των, αλλ' αν αυθορμήτως έλθης εις βοήθειάν των, όταν αι περιστάσεις το επιβάλλουν.
Να νομίζης ότι είναι εξ ίσου επαίσχυντον να νικάσαι υπό των εχθρών σου εις το κακόν και να φαίνεσαι κατώτερος των φίλων σου εις τας ευεργεσίας που σου κάμνουν. Να θεωρής ως αληθείς φίλους όχι μόνον εκείνους που λυπούνται διά τας δυστυχίας σου, αλλά και εκείνους οι οποίοι δεν σε φθονούν διά την ευτυχίαν σου· διότι πολλοί λυπούνται μεν μαζί με τους φίλους των διά τας ατυχίας των, αλλά τους φθονούν, όταν ευτυχούν. Να ενθυμήσαι τους απόντας φίλους σου ενώπιον των παρόντων, διά να φαίνεσαι ότι ουδέ τούτους λησμονείς, όταν είναι απόντες.
Να θέλης να είσαι όσον αφορά την ενδυμασίαν σου φιλόκαλος και όχι καλλωπιστής. Είναι δε ίδιον γνώρισμα του μεν φιλοκάλου η μεγαλοπρέπεια, του δε καλλωπιστού το εξεζητημένον (η επίδειξις, ίνα κινηθή η περιέργεια των άλλων). Να αγαπάς ουχί την υπερβολικήν αύξησιν των υπαρχόντων αγαθών, αλλά την μετρίαν απόλαυσιν τούτων. Να καταφρονής τους φιλοχρημάτους, οι οποίοι ζητούν να συσσωρεύουν θησαυρούς και δεν γνωρίζουν να απολαύσουν εκείνους που έχουν· διότι ούτοι πάσχουν κάτι παρόμοιον με εκείνους οι οποίοι αγοράζουν ωραίον ίππον, ενώ γνωρίζουν να ιππεύουν κακώς.
Προσπάθει να καθιστάς τον πλούτον σου προσοδοφόρον και χρήσιμον· είναι δε ο πλούτος χρήσιμος μεν εις τους επιθυμούντας να μεταχειρίζωνται τούτον ελευθερίως, προσοδοφόρος δε εις τους δυναμένους να αποκτούν κτήματα προσοδοφόρα. Να εκτιμάς την υπάρχουσαν περιουσίαν διά δύο λόγους, και διά να δύνασαι να πληρώσης μέγα πρόστιμον και διά να βοηθής χρηστόν φίλον όταν δυστυχή· διά τας άλλας δε ανάγκας της ζωής σου να μη προσκολλάσαι εις αυτήν υπερβολικά, αλλά να την αγαπάς με μέτρον.
Μτφρ. Κ.Θ. Αραπόπουλος. 1950. Ισοκράτους Προς Δημόνικον, Προς Νικοκλέα, Νικοκλής ή Κύπριοι - Πηγή ellinikoarxeio.com

ΠΗΓΗ