Αστρικό Σώμα

ο Αστρικό Σώμα

Το νοητικό, το αστρικό και το αιθερικό-φυσικό σώμα, εκτός από τις εγγενείς ιδιότητες που αποτυπώνονται επάνω τους από τον Πνευματικό Σπινθήρα αλληλεπιδρούν και με το περιβάλλον. Ο συνδυασμός αυτής της εξωτερικής και της εσωτερικής αλληλεπίδρασης, δομεί εκείνη την ψυχολογική δομή που αποκαλούμε προσωπικότητα του ανθρώπου και η οποία εκφράζεται με συγκεκριμένα και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά για τον κάθε άνθρωπο που στο σύνολό τους αποκαλούμε «χαρακτήρα». 
Σε ότι αφορά στον αστρικό φορέα, με τον οποίο θα ασχοληθούμε στο παρόν κείμενο, είναι αρκετά οικείος σε όλους μας. Κάθε άνθρωπος βιώνει μέσα στην καθημερινότητα του πλήθος συναισθημάτων, τα οποία διαρκώς μεταβάλλονται δημιουργώντας ένα συγκινησιακό καλειδοσκόπιο. Αυτή ακριβώς η συγκινησιακή όψη του ανθρώπου αποτελεί, σύμφωνα με τις εσωτερικές παραδόσεις, έκφραση και τρόπο λειτουργίας εκείνης της αόρατης, στα φυσικά μας μάτια, εσωτερικής δομής που παραδοσιακά αποκαλείται «αστρικό σώμα».
Η συνειδητή μελέτη του αστρικού σώματος εκτείνει σημαντικά τις γνώσεις μας και διευρύνει εκείνη τη μονομερή αντίληψη της ζωής, που βασίζεται αποκλειστικά στο φυσικό κόσμο και τις φυσικές αισθήσεις. Γιατί όσο και αν είναι μεγάλη η σημασία των φυσικών αισθήσεων, σίγουρα δεν είναι το όριο των γνώσεων που ο άνθρωπος μπορεί να αποκτήσει για τον κόσμο μέσα στον οποίο ζει. Η αφύπνιση των αστρικών αισθήσεων αποκαλύπτει νέους ορίζοντες ύπαρξης και νέους τρόπους δράσης και αυτογνωσίας.

Γνωρίζοντας το Αστρικό Σώμα 

Το αστρικό σώμα αποτελείται από ύλη του αστρικού επιπέδου ύπαρξης, η οποία συναθροίζεται και οργανώνεται ως ζωντανός οργανισμός γύρω από έναν κεντρικό κραδασμό ο οποίος εκπέμπεται από τον Πνευματικό μας Σπινθήρα (το ίδιο συμβαίνει και με το φυσικό μας σώμα το οποίο αποτελείται από μόρια χημικών στοιχείων τα οποία οργανώνονται σε μια ενιαία, λειτουργική και αυτοσυνεπή δομή). Κατ’ αναλογία με το φυσικό σώμα, το αστρικό έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα δικά του όργανα και τις δικές του αισθήσεις, που αν αναπτυχθούν συνειδητά μπορούν να οδηγήσουν σε συνειδητή γνώση και έρευνα του αστρικού πεδίου.

Ο αστρικός μας φορέας λειτουργεί ως μεσάζοντας για τη μεταφορά των εντυπώσεων που συγκεντρώνονται από τις πέντε αισθήσεις του φυσικού σώματος, προκειμένου η αίσθησή τους να γίνει αντιληπτή από το νου. Αποτελεί την έδρα της επιθυμίας και των συγκινήσεων, ενώ η συγκινησιακή του ενέργεια έχει παρατηρηθεί πως διεγείρει τον αιθερικό φορέα τονώνοντας τη ζωτικότητα. Ο αστρικός φορέας μπορεί να επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τη δράση της σκέψης, αλλά και από την κατάσταση του αιθερικού-φυσικού σώματος. Η ποιότητα των πνευματικά πολωμένων σκέψεων, αλλά και η καθαρότητα του φυσικού σώματος (στην οποία μπορεί να συμβάλει τα μέγιστα η ισορροπημένη διατροφή), επιδρούν εκπαιδευτικά στο αστρικό σώμα και εκλεπτύνουν τον κραδασμό του.
Επίσης, η μουσική (αλλά και η τέχνη γενικότερα) μπορεί να επιδρά και να εκπαιδεύει το αστρικό σώμα καθώς η επίδρασή της σε αυτό είναι άμεση και αποτυπώνεται δίχως την επίδραση του νου. Είναι εντυπωσιακό, ως είδος πειραματισμού και έρευνας, να παρατηρεί κάποιος το πώς επιδρούν στον αστρικό του φορέα τα διάφορα είδη μουσικής. Έτσι λοιπόν, μπορεί να παρατηρηθεί πως ορισμένα είδη μουσικής διεγείρουν την ενστικτώδη φύση, άλλα είδη τη θυμική όψη, άλλα τη φαντασία και άλλα την πνευματική πόλωση και εκείνες τις λεπτές συγκινήσεις μέσα από τις οποίες ο άνθρωπος βιώνει τον εαυτό του ως αναπόσπαστο κομμάτι του Κόσμου εκδηλώνοντας αλτρουισμό και αναγνωρίζοντας την ομορφιά σε κάθε έκφανση της ζωής.
Ο αστρικός φορέας αποτελείται από ύλη του αστρικού πεδίου και εκδηλώνει όλες τις διαβαθμίσεις αυτής. Να επισημανθεί εδώ πως παραδοσιακά και για λόγους κατανόησης σε κάθε επίπεδο ύπαρξης (πνευματικό, νοητικό, αστρικό, φυσικό) αποδίδονται επτά διακριτά υπο-επίπεδα κάθε ένα εκ των οποίων φέρει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Στις επονομαζόμενες «κατώτερες» περιοχές του αστρικού σώματος ο κραδασμός όντας πλησιέστερα προς το φυσικό πεδίο είναι πιο χονδροειδής και επιρρεπής στην εκδήλωση όψεων που τείνουν να είναι πιο ακατέργαστες και ενστικτώδεις και σε ορισμένες περιπτώσεις αρνητικές εξελικτικά (πρωτογενείς επιθυμίες που σχετίζονται με τα ένστικτα της επιβίωσης, της αναπαραγωγής και της αγέλης, παθιασμένα συναισθήματα προσκολλημένα στην υλική όψη, τον εγωισμό και την προσωπική απόλαυση, αυτολύπηση, θυμό, οργή, απαισιοδοξία κ.α.). Θα πρέπει να επισημανθεί πως τα κατώτερα πεδία» του αστρικού αποτελούν μέρος του «σχήματος των πραγμάτων», έχουν τον δικό τους χρήσιμο εξελικτικά ρόλο και πως δεν αποτελούν τα ίδια αρνητική όψη. Ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται ο άνθρωπος αυτές τις όψεις είναι που μπορεί να τις χρωματίσει ως εξελικτικά χρήσιμες ή μη. Βέβαια αυτός ο χειρισμός είναι σε κάθε περίπτωση ανάλογος της συνειδησιακής εκλέπτυνσης του κάθε ανθρώπου.
Καθώς βαδίζουμε προς τα επονομαζόμενα «ανώτερα» υποπεδία του αστρικού ο κραδασμός εκλεπτύνεται και σταδιακά εκδηλώνονται όψεις οι οποίες έχουν μια τόσο υψηλή πόλωση που οδηγούν σε μια ενωτική αντίληψη, η οποία είναι συνώνυμη με την ομορφιά και τη χαρά της ζωής, αλλά και την προσφορά προς τον Κόσμο που μπορεί να οδηγήσει στην εκδήλωση θυσίας της ατομικής ύπαρξης στο βωμό μιας ευρύτερης συλλογικής ζωής. 

Ο αστρικός φορέας σχετίζεται με τη λειτουργία των συναισθημάτων και για αυτό η δράση του σε γενικές γραμμές μεταφράζεται στην καθημερινότητα ως έλξη ή ως απώθηση. Για παράδειγμα, μπορεί να μας αρέσει κάτι ή να μη μας αρέσει, μπορεί να μας ελκύει ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου ή να μας απωθεί, μπορεί να μας συγκινεί μια ιδέα ή να μας φαίνεται αποκρουστική. Σε κάθε περίπτωση όμως υπάρχει μια θυμική στάση η οποία επιλέγει ανάμεσα σε εκείνο που ελκύει και σε εκείνο που απωθεί.

Η συγκινησιακή κατάσταση ενός ανθρώπου επηρεάζει με τον κραδασμό της και όλους εκείνους που βρίσκονται γύρω του. Τα συναισθήματα δονούνται και διαδίδονται στο αστρικό πεδίο με τον ίδιο τρόπο που διαδίδεται ο κυματισμός από την πτώση μιας πέτρας σε μια ήρεμη λίμνη. Πόσες φορές ο καθένας από εμάς δεν έχει βρεθεί σε μια παρέα όπου όταν ένας έχει μια έντονα απαισιόδοξη ή μια έντονα χαρούμενη διάθεση δημιουργείται ανάλογη διάθεση και στους υπόλοιπους. Υπό αυτή την οπτική οφείλουμε να εκλεπτύνουμε διαρκώς και να περιφρουρούμε την ποιότητα των συναισθημάτων μας διότι στο δικό τους επίπεδο ύπαρξης αποτελούν μια πραγματικότητα που επηρεάζει έντονα, θετικά ή αρνητικά, τον περίγυρό μας.

Όταν αυτή η συναισθηματική ατμόσφαιρα είναι ιδιαίτερα έντονη και δημιουργείται ταυτόχρονα από πολλούς ανθρώπους μαζί (όπως συμβαίνει στην περίπτωση μιας συγκέντρωσης πλήθους) τότε παρατηρείται εκείνο το φαινόμενο που η εσωτερική παράδοση αναφέρει ως «ομαδικό νου». Σε αυτή την περίπτωση παρατηρείται μια συγκινησιακή έξαρση που ξεπερνά τον κάθε άνθρωπο και η οποία είναι εξαιρετικά δύσκολο να ελεγχθεί ατομικά. Αν αυτή η συγκινησιακή έξαρση είναι πολωμένη σε καταστροφή και κατώτερα συναισθήματα τότε γινόμαστε μάρτυρες την καταστροφικής μανίας και των ακροτήτων ενός όχλου. Όταν όμως οι συγκινήσεις είναι πολωμένες σε ανώτερες επικράτειες τότε εγείρεται εκείνη η συγκινησιακή κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει ένα πλήθος να δονείται πνευματικά και να οδηγείται σε πράξεις σπάνιας αυτοθυσίας και βίωση πνευματικής πληρότητας.

Επίσης, ο συνεχής εγκλωβισμός του εαυτού σε έντονες συναισθηματικές καταστάσεις μοιάζει με μια δίνη που με την ελκτική της δύναμη παρασύρει την ύπαρξη, την εγκλωβίζει σε πολύ στενά όρια, την παραλύει και την βυθίζει σε ένα τέλμα ανημποριάς και αυτολύπησης από όπου η πραγματικότητα γίνεται αντιληπτή με έναν πολύ διαστρεβλωμένο και κοντόφθαλμο - εγωιστικό τρόπο. Αυτή η κατάσταση παραδοσιακά αναφέρεται ως «θυμαπάτη», κρατά δέσμια την ύπαρξη μέσα στην πλάνη και δρα ως τροχοπέδη στην εξελικτική πορεία ενός ανθρώπου ή και ολόκληρων εθνών. Πρόκειται για ένα είδος αστρικής – συγκινησιακής «ομίχλης» που εμποδίζει το Πνευματικό Φως να εκδηλωθεί και να εκφραστεί δημιουργικά. Η λύση για την αποφυγή της πλάνης της θυμαπάτης βρίσκεται στη συνειδητοποίηση του ότι η ζωή αποτελεί μια όμορφη περιπέτεια, η οποία περιλαμβάνει και χαρές και λύπες. Η χαρά της ζωής με άλλα λόγια είναι εκείνη που εξαφανίζει κάθε φόβο και κάθε αίσθηση απαισιοδοξίας και ματαιότητας. Και η χαρά της ζωής μπορεί να βιωθεί τόσο στις ευχάριστες όσο και στις δυσάρεστες στιγμές. 

Ο αστρικός μας φορέας μπορεί κατά μία έννοια να θεωρηθεί ως ένα φωτοβόλο σώμα που ακτινοβολεί, διαπερνά και υπερκαλύπτει το φυσικό σώμα και αποτελεί τμήμα εκείνης της αόρατης ενεργειακής ποιότητας που περιβάλει κάθε ανθρώπινη ύπαρξη και η οποία είναι γνωστή ως «αύρα». Η ύπαρξή του είναι ορατή σε εκείνους που έχουν αναπτύξει την αστρική όραση, ενώ πλέον μπορεί να καταγράφεται και από επιστημονικά όργανα (φωτογραφίες Κίρλιαν). Τα χρώματα της αστρικής αύρας είναι ποικίλα και κάθε στιγμή σχετίζονται με τη συγκινησιακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται κάποιος.
Θα πρέπει να επισημανθεί πως, πέρα από την εφήμερη επίδραση τη όποιας συγκινησιακής κατάστασης, η δομή και η εμφάνιση του αστρικού σώματος εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από την εξελικτική κατάσταση του κάθε ανθρώπου. Έτσι για έναν άνθρωπο ανεξέλικτο η εμφάνιση του αστρικού σώματος θα μοιάζει με μια αδιαμόρφωτη μάζα αστρικής «ύλης» με ακαθόριστο περίγραμμα. Όσο όμως ο άνθρωπος εξελίσσεται και εκδηλώνει όλο και περισσότερη πνευματική ωριμότητα και ψυχική καλλιέργεια, τόσο πιο συγκεκριμένα γίνονται τα χαρακτηριστικά και τα όρια του αστρικού του σώματος. Τελικά αυτό μπορεί να αποκτήσει τόσο σαφή χαρακτηριστικά όσο και το φυσικό σώμα και να γίνει ένας φωτοβόλος φορέας μέσα από τον οποίο ο άνθρωπος μπορεί να λειτουργήσει πέρα από τους περιορισμούς του φυσικού σώματος.
Με το αστρικό σώμα σχετίζεται και μία από τις πλέον πολυσυζητημένες ικανότητες του ανθρώπου η οποία είναι ευρέως γνωστή με την ονομασία «αστρική προβολή». Σε αυτή την περίπτωση η συνείδηση μετατοπίζεται από τον φυσικό στον αστρικό φορέα οπότε υπάρχει η δυνατότητα συνειδητής κίνησης στον αστρικό κόσμο. Σε όλους τους λαούς του κόσμου έχουν αναπτυχθεί, από αρχαιοτάτων ετών, ειδικές τεχνικές για την πλήρως ελεγχόμενη επίτευξη αυτής της ικανότητας, ενώ ορισμένοι άνθρωποι πιο ευαίσθητοι (λόγω ορμονικών παραγόντων) ή κάτω από ιδιαίτερα έντονες καταστάσεις (όπως σωματικό πόνο) τείνουν να προβάλλουν σχετικά εύκολα το αστρικό τους σώμα. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, όπως προειδοποιούν οι εσωτερικές παραδόσεις, η ικανότητα της αστρικής προβολής σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να θεωρείται ως ένα μέσο για εξωτικά ταξίδια σε λεπτότερα επίπεδα ύπαρξης και ως μέσον για εκπλήρωση προσωπικών επιδιώξεων και περιέργειας. Η χρήση της με αυτόν τον τρόπο εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για όποιον απερίσκεπτα επιλέγει να εξασκεί την τεχνική της. Αντιθέτως, η ισορροπημένη χρήση της κάτω από ορθή καθοδήγηση μπορεί να αποτελέσει ένα εξαιρετικό εργαλείο εξελικτικής έρευνας και συνειδησιακής διεύρυνσης.
Ορισμένες από τις πλέον βασικές λειτουργίες του αστρικού φορέα είναι οι εξής: 

Καθιστά δυνατή την αντίληψη των αισθήσεων: Η αίσθηση γίνεται αντιληπτή από τον νου. Χωρίς το αστρικό σώμα δεν θα υπήρχε δεσμός ανάμεσα στον εξωτερικό κόσμο, τις φυσικές εντυπώσεις και την αντίληψη από τον ανθρώπινο νου. Το αστρικό σώμα είναι μία γέφυρα, για τις δονήσεις που κατευθύνονται από το νοητικό επίπεδο προς το φυσικό και αντίστροφα. Με άλλα λόγια οι εντυπώσεις που προέρχονται από τον εξωτερικό κόσμο προσπίπτουν στο φυσικό σώμα και μεταδίδονται με την μορφή δονήσεων μέσα από το Πράνα (τη ζωτικότητα) και το Κάμα (το στοιχείο της αίσθησης) οπότε μετατρέπονται σε αισθήσεις. Έτσι η ευχαρίστηση και ο πόνος γίνονται αισθητές επειδή υπάρχει το αστρικό σώμα.
Χρησιμεύει ως ανεξάρτητο όχημα συνειδητότητας και δράσης. Οι δυνάμεις των αστρικών αισθήσεων μπορούν να τεθούν σε ενέργεια μέσω των Τσάκρα. Τα αστρικά τσάκρα έχουν τα ίδια ονόματα με τα αντίστοιχα αιθερικά. Συχνά βρίσκονται στο εσωτερικό του αιθερικού διπλού και μοιάζουν με δίνες τεσσάρων διαστάσεων. Εκτείνονται επομένως και σε μια διάσταση άγνωστη στο αιθερικό διπλό και παρ’ όλο που αντιστοιχούν στα αιθερικά τσάκρα, δεν έχουν τα ίδια όρια, αλλά μονάχα μερικά κοινά σημεία. Αναφέρουμε επιγραμματικά τις λειτουργίες τους:
• Τσάκρα της βάσης της σπονδυλικής στήλης: Εδώ είναι η έδρα της φιδοειδούς φωτιάς, της Κουνταλίνι, μιας δύναμης που υπάρχει σε όλα τα επίπεδα και αφυπνίζει όλα τα άλλα τσάκρα.
• Τσάκρα του ομφαλού: Αφού αφυπνισθεί η Κουνταλίνι μέσα στο πρώτο τσάκρα, μετακινείταιε μέχρι το τσάκρα του ομφαλού δίνοντας του ζωή και προκαλεί έτσι στο αστρικό σώμα την ικανότητα να αισθάνεται.
• Τσάκρα της σπλήνας: Καθώς η Κουνταλίνι μετατοπίζεται στο τσάκρα της σπλήνας, δίνει ζωή σε όλο το αστρικό σώμα, αφού αυτό το τσάκρα έχει και την ιδιότητα να απορροφά το Πράνα.
• Τσάκρα της καρδιάς: Επιτρέπει στον άνθρωπο να συντονίζεται με τις συχνότητες άλλων αστρικών οντοτήτων, ώστε ενστικτωδώς να κατανοεί τα αισθήματα τους.
• Τσάκρα του λαιμού: Προσδίδει στον αστρικό κόσμο την ικανότητα που αντιστοιχεί στην ακοή του φυσικού κόσμου.
• Τσάκρα ανάμεσα στα φρύδια: Δίνει την δυνατότητα της κατανόησης της μορφής και της φύσης των αστρικών αντικειμένων με ακρίβεια.
• Τσάκρα της κορυφής του κεφαλιού: Ολοκληρώνει την αστρική όραση, δίνοντας στον άνθρωπο την πληρότητα των ικανοτήτων του.

Το Αστρικό Πεδίο

Ο αστρικός κόσμος ή αλλιώς το αστρικό επίπεδο ύπαρξης, δεν είναι μια τοποθεσία, αλλά ένας τρόπος ύπαρξης της Εκδήλωσης. Και θα πρέπει εδώ να επισημανθεί πως κάθε επίπεδο ύπαρξης (πνευματικό, νοητικό, αστρικό, αιθερικό και φυσικό) δεν αποτελεί μια χωρικά οροθετημένη περιοχή, αλλά κάθε στιγμή διαπερνά όλα τα υπόλοιπα επίπεδα και ταυτόχρονα διαπερνάται από αυτά. Η όλη κατάσταση θυμίζει αρκετά τις σύγχρονες επιστημονικές θεωρίες (π.χ. κβαντική και υπερχορδές) στις οποίες γίνεται λόγος για διαφορετικά επίπεδα ύπαρξης που συνυπάρχουν ταυτόχρονα, διαπερνούν το ένα το άλλο και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.
Ο αστρικός κόσμος αποτελείται από ένα είδος «ύλης» πολύ πιο λεπτής σε σχέση με εκείνη του φυσικού επιπέδου, διαπερνά την ύλη του φυσικού πεδίου και επεκτείνεται προς κάθε κατεύθυνση σαν χρωματιστό σύννεφο με αστραποβόλα χρώματα.
Παρά το γεγονός όμως, ότι κυριολεκτικά πλέουμε μέσα σε ένα ωκεανό αστρικής ύλης ο αστρικός κόσμος φαντάζει για μας ανέγγιχτος, αόρατος και ακατανόητος. Οι φυσικές αισθήσεις μας δεν αντιλαμβάνονται τους λεπτεπίλεπτους κραδασμούς της αστρικής ύλης επειδή αποτελούνται από ύλη διαφορετικού κραδασμού. Είναι ο κόσμος των συγκινήσεων και των ονείρων μέσα στον οποίο γλιστρά η συνείδησή μας στη διάρκεια του ύπνου και από τον οποίο συνήθως επιστρέφουμε έχοντας μια αδιόρατη, αποσπασματική και συχνά συγκινησιακά φορτισμένη ανάμνηση.
Παρόλα αυτά, τα αστρικά φαινόμενα όπως και τα φυσικά, μπορούν να γίνουν αντιληπτά από εκείνους που έχουν αναπτυγμένη την αστρική όραση, και στο παρόν εξελικτικό στάδιο πολλοί είναι εκείνοι που αναπτύσσουν αστρικές αισθήσεις. Ωστόσο, είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου πως οι μορφές και τα χρώματα που αστρικού πεδίου σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζονται με εκείνα του φυσικού πεδίου. Για παράδειγμα, μπορεί να γίνεται λόγος για μπλε χρώμα στο αστρικό πεδίο αλλά αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό από το μπλε χρώμα που βλέπουν τα μάτια μας στο φυσικό πεδίο. Μπορεί να υπάρχει κάποια αναλογία που μας βοηθά στην αντίληψή του αλλά η φύση του είναι τελείως διαφορετική.
Η «ύλη» του αστρικού πεδίου βρίσκεται σε διαρκή κίνηση (η φύση της είναι εύπλαστη όπως εκείνη του νερού) και αποτελεί σημείο συνάντησης πολλών δυνάμεων. Είναι το πεδίο της πλάνης γιατί εδώ παρουσιάζεται παραμορφωμένη η πραγματικότητα που συχνά έχει τη μορφή αντίγραφου της φυσικής πραγματικότητας. Το ευαίσθητο αστρικό πεδίο συνεχώς μορφοποιεί και απεικονίζει, τόσο τις προσωπικές, όσο και τις παγκόσμιες ανθρώπινες επιθυμίες. Με βάση το υλικό της επιθυμίας δομούνται συνεχώς πρόσκαιρες μορφές, κάποιες σπάνιας ομορφιάς, που ζωογονούνται από τη συγκινησιακή ενέργεια του δημιουργού τους. Κάθε επιθυμία, ατομική, εθνική , φυλετική, της ανθρωπότητας σαν σύνολο, ακόμα και η ενστικτώδης επιθυμία όλων των υπανθρώπινων ζωών προκαλεί μια συνεχή αλλαγή και μετατόπιση της ουσίας του πεδίου (όμοια με τα ρεύματα στα ύδατα ενός ωκεανού). Πέρα όμως από την επίδραση του υλικού της επιθυμίας, πρέπει να συνυπολογίσουμε εδώ την επιρροή από τις δραστηριότητες εκείνων που περνούν δια μέσου αυτού του πεδίου, είτε γιατί ανέρχονται σε υψηλότερες σφαίρες είτε γιατί κατέρχονται προς το φυσικό επίπεδο.
Μετά από το θάνατο του φυσικού σώματος ο άνθρωπος, ως συνείδηση, αποτραβιέται στο αιθερικό του σώμα. Όταν στη συνέχεια αποβληθεί και αυτό, τότε η συνείδηση αποτραβιέται στο αστρικό σώμα. Και αυτό με τη σειρά του αποβάλλεται μετά από κάποια χρονική περίοδο (το αστρικό σώμα τότε διαλύεται και τα συστατικά του απελευθερώνονται στο αστρικό πεδίο όπως ακριβώς στο φυσικό πεδίο το φυσικό σώμα απελευθερώνει τα χημικά στοιχεία που το αποτελούν) οπότε η συνείδηση περνά στο νοητικό σώμα. Όταν και το νοητικό σώμα αποβληθεί, τότε ο άνθρωπος ως Ψυχή πλέον στέκει μέσα στο Πνευματικό Φως, αφομοιώνει την εμπειρία της αποσυρμένης προσωπικότητας και σχεδιάζει την ενσάρκωση μέσω μιας νέας προσωπικότητας. Λέγεται ότι όσο ελέγχουμε τα πάθη μας και όσο υψηλότερα πολωμένοι είμαστε τόσο πιο σύντομο είναι το πέρασμά μας από τον αστρικό κόσμο.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αντιληφθούμε ότι οι σκέψεις, που καθένας από εμάς παράγει συνεχώς μέρα και νύχτα, έχουν πολύ δυναμικά αποτελέσματα επάνω στο αστρικό πεδίο. Είναι καλό να κατανοήσουμε, πως κάθε τι που σκεπτόμαστε, δεν αφορά μονάχα εμάς, αλλά μας επηρεάζει όλους, αφού κάθε στιγμή ανάλογα με τη ποιότητα της σκέψης μας, εξαπολύουμε ενέργειες στο «περιβάλλον» μας.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναφερθεί πως είναι γνωστό πως εσωτερικά «τα όμοια έλκουν τα όμοια». Σε ότι αφορά στο αστρικό πεδίο αυτό πρακτικά σημαίνει πως συγκινήσεις μιας συγκεκριμένης ποιότητας μας φέρνουν σε επαφή, κάθε στιγμή, με τις αντίστοιχες ποιότητες του αστρικού πεδίου. Αρνητικά συναισθήματα εφελκύουν αντίστοιχες αστρικές όψεις και το ίδιο συμβαίνει και με τις θετικές και υψηλά πολωμένες συγκινήσεις. Υπό αυτή την οπτική γίνεται αντιληπτό ότι τα αρνητικά και τα θετικά συναισθήματα (το ίδιο συμβαίνει και με τις σκέψεις) αποτελούν εσωτερικές παραμέτρους που σχετίζονται με την ασθένεια και την καλή υγεία, αντίστοιχα.
Μέσα από το παράξενο αυτό πανόραμα ο αναζητητής πρέπει να βρει το δρόμο του, παίρνοντας το νήμα που θα τον οδηγήσει έξω από το λαβύρινθο. Κρατώντας σφικτά το λεπτό νήμα της διάκρισης μαθαίνει να διακρίνει την αλήθεια απ’ τη πλάνη, το μόνιμο από το πρόσκαιρο και το βέβαιο από το απατηλό. Όταν ο άνθρωπος γίνει ικανός να κατανοήσει την σημασία του αστρικού κόσμου, αποκτά μια ευρύτερη οπτική της ζωής του και της φύσης ολόκληρης, η οποία του αποκαλύπτει τις σχεδόν απεριόριστες δυνατότητές που βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση μέσα του.

Βιβλιογραφία:
Αλίκη Μπέιιλυ, «Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας» , εκδόσεις Lucis Press
Άννα Μπεζάντ, «Ο άνθρωπος και τα σώματα του» , εκδόσεις Ιάμβλιχος
Άννα Μπεζάντ, «Η αρχαία Σοφία», εκδόσεις Θυρσός
Άρθουρ Πάουελ, «Το αστρικό σώμα» , εκδόσεις Κέδρος
A. S Raleigh, «Τα μυστήρια Του Ερμητισμού» , εκδόσεις Ιάμβλιχος
Αννα Μπεζάντ, «Οι επτά αρχές του ανθρώπου» , εκδόσεις Ιάμβλιχος
Αλίκη Μπέιιλυ, «Θυμαπάτη – Ένα Παγκόσμιο Πρόβλημα» , εκδόσεις Lucis Press
Μ. Μ.

Αποτελεί κοινό τόπο όλων των εσωτερικών παραδόσεων του κόσμου πως ο άνθρωπος δεν είναι μόνο υλικό σώμα και πως ταυτόχρονα υπάρχει και δρα και σε λεπτότερα επίπεδα ύπαρξης. Σύμφωνα με τις εσωτερικές παραδόσεις, ο Πνευματικός Σπινθήρας ο οποίος είναι ο αγνός και πνευματικός-συνειδησιακός πυρήνας κάθε εκδηλωμένης ύπαρξης, ενδύεται με το «υλικό» των επιπέδων από τα οποία διέρχεται, καθώς κατέρχεται προς την Ύλη. Τα «ενδύματα» αυτά του επιτρέπουν να λειτουργήσει μέσα σε αυτά τα επίπεδα ύπαρξης και ουσιαστικά αποτελούν τα σώματά του σε καθένα από αυτά. Έτσι, για παράδειγμα, για να λειτουργήσει στο «νοητικό πεδίο» δημιουργεί ένα νοητικό φορέα, για να δράσει στο «αστρικό πεδίο» δημιουργεί έναν αστρικό φορέα και για να λειτουργήσει στο «φυσικό πεδίο» δημιουργεί το φυσικό σώμα που όλοι γνωρίζουμε και το οποίο είναι απτό στις πέντε φυσικές αισθήσεις. Έτσι, για παράδειγμα, για να λειτουργήσει στο «νοητικό πεδίο» δημιουργεί ένα νοητικό φορέα, για να δράσει στο «αστρικό πεδίο» δημιουργεί έναν αστρικό φορέα και για να λειτουργήσει στο «φυσικό πεδίο» δημιουργεί το φυσικό σώμα που όλοι γνωρίζουμε και το οποίο είναι απτό στις πέντε φυσικές αισθήσεις.

Πηγή: https://www.awakengr.com/2012/11/blog-post_2.html#ixzz2f05xjLK1 
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike